plagi, choć z początku nikt jakoś nie chciał wspomnieć jego mieszkańca. Pierwszy odezwał się Koniec, z pewną niechęcią: <br>- Moglibyśmy... Ostatecznie moglibyśmy wtajemniczyć Promienia.<br>Wszyscy spojrzeliśmy na siebie ze zmieszaniem. Co prawda Promień od pewnego czasu zachowywał się jak normalny chłopak, a nie "cholerny arystokrata", lecz nie mogliśmy powiedzieć w pełni szczerze, że można mu ufać. Kto wie, co może przyjść mu do głowy? A jednak byłoby to całkiem zadowalające rozwiązanie problemu. <br>Komnata Promienia stała się "ziemią niczyją", od kiedy zamieszkała z nim Miętówka. Wielka, srebrzyście nakrapiana kocica zdumiewająco trafnie rozpoznawała wszystkie "połówki", pozwalając wchodzić do środka kolegom Iskry. Cała reszta była