w piersiach. <br>- Jest! - krzyknął chłopiec z ulgą. <br>Twarz dziewczynki rozpromieniła się, a starszy brat mruknął życzliwie:<br>- Nie wrzeszcz, tylko się śpiesz! <br>Tymczasem mały triumfalnie wyciągał spoza kraty rumiany pierożek, nadziany umiejętnie na patyk. Dziewczynka błyskawicznie zdjęła go z ostrza i operację rozpoczęto na nowo. <br>Za czwartym pierożkiem ojciec powiedział: <br>- Małe szelmy! Po jednym im powinno wystarczyć! <br>Kiedy zaś siódmy wyjeżdżał na światło dzienne, już i Henrysia powiedziała swoje zdanie: <br>- Objedzą się jak prosięta. Bardzo dobre muszą być te pierożki, tatusiu. Jak ty myślisz, z mięsem, z kapustą czy z konfiturami? <br>- Mimo że, jak się zdaje, są to dzieci naszego hotelarza - powiedział