Przybyło na nie kilkunastu żołnierzy z różnych jednostek. Wszyscy mieściliśmy się w jednej sali. Tak się szczęśliwie złożyło, że większość z nas pochodziła z tej samej fali - jesieni 95 i młodszych poborem. Mogliśmy więc swobodnie pić kawę i leżeć na wozach bez obawy, że ktoś doniesie na nas dziadom. Na szkolenie, zgodnie z naszymi oczekiwaniami, rzeczywiście przyjechali dwaj koledzy z unitarki. Nie znaliśmy ich jednak zbyt dobrze ponieważ na unitarce mieszkali w sali znajdującej się po drugiej stronie baraku. Okazało się, że los się do nich uśmiechnął i po szkółce trafili do brygady w Warszawie. Z tego co mówili wynikało, że