Ewę w koc, robię gorącą herbatę. Ojciec chodzi, chodzi po pokoju, wreszcie macha ręką, i mówi: <br>- Co ona sobie ubzdurała w tej głupiej głowinie? Że pojadę do Warszawy i już nie wrócę? Że ją tu samą zostawię? Cóż z taką wariatką robić?<br>Widzę, jak z oczu Ewy płyną łzy. Nie szlocha, tylko łzy płyną. Boże! Jak mogłem do tego dopuścić?! Jak mogłem ją tu przywieźć? Skoro ja sam pomyślałem, że może się z nią stać to, co z Małgośką - jak mogłem nie przewidzieć, że ona pomyśli to samo! Zobaczy ten koszmarny obraz przed sobą. Nie wolno mi było tu jej przywozić