inaczej wróci, tylko na tych właśnie taczkach.<br> Znów popatrzyli po sobie, pomrugali porozumiewawczo i przystali na dziwny warunek. Gdy w chwilę później opuścili mieszkanie Lewandowskiego, długo szli nie odzywając się do siebie, a zaraz za przejazdem kolejowym pożegnali się i każdy szybko poszedł w swoją stronę.<br> Nazajutrz rano, przy zmianie szychty, całe chyba Ostrowy zebrały się po obu stronach żużlowej drogi przed główną drogą kopalni. Przy mostku czekali dwaj z taczkami. Lewandowski nadszedł zwykłym, choć może powolniejszym krokiem, twarz miał bledszą niż zazwyczaj, lecz bure oczy spokojnie patrzyły na świat spod daszka czapki. Rozgadani ludzie wzdłuż drogi uciszyli się od razu