szarpiące nim namiętności musiały się wyładować w jakichś wielkich czynach, chwycił się więc jedynego, co mu było na razie dostępne. Rzucił się na rysunki robocze jak wygłodniały sęp na padlinę!<br>Niebotycznie zdumiony i zaskoczony Janusz zdejmował z jego stołu kolejne arkusze kalki i sprawdzał je skrupulatnie, podejrzewając Lesia o jakieś tajemnicze szachrajstwo. Szachrajstwa jednakże najwyraźniej w świecie nie było, dawały się natomiast dostrzec pewne drobne niedokładności. Miotany szałem na miarę kosmiczną autor nie zniżał się do zwracania uwagi na głupie drobiazgi.<br>- Żadnej śrubki, cholera, nie wrysuje - mówił z zakłopotaniem Janusz, wykorzystując chwilową nieobecność Lesia i oglądając następny rysunek.<br>- Żadnego zamka! Zakotwienia