których dowódca wybiera jeden i uznaje za swój zamiar (a właściwie decyzję). Zadania są stawiane podwładnym również inaczej, niż ma to miejsce u nas. Wszyscy otrzymują pełny rozkaz bojowy (operacyjny) oraz plan operacji przełożonego. Dzięki temu znają zamiar przełożonego i zadania wszystkich elementów jego ugrupowania. U nas, w ramach tzw. tajności dowodzenia, podwładny często nie zna zamiaru przełożonego i zadań sąsiadów. Do czego może to prowadzić przekonaliśmy się w tragiczny sposób w 1939 r. Zamiaru ani decyzji nie trzeba meldować przełożonemu, chyba że w sposób oczywisty odbiegają one od intencji stawiającego zadanie. Podobnie przedstawia się problem kontroli. Nie jest to ciągła