go za rękaw i zaczął popychać w stronę samochodu.<br>Martinet wyszarpnął rękę.<br>Gale, posłuchaj...<br>Ale Gale już nie słuchał. Chwycił go za rękę i wykręcił ją do tyłu. Ale kiedy manipulował wolną ręką przy drzwiczkach samochodu, Martinet oswobodził się bez wysiłku.<br>Gale...<br>Człowieku, czy ty mi dasz wreszcie spokój? &lt;page nr=69&gt;<br>Wyglądał tak, jakby za chwilę, miał się rozpłakać.<br>Nie, nie dam... - powiedział Martinet.<br>Nie? Naprawdę nie? -spytał cicha Gale. Na jego twarzy pojawił się ironiczny uśmiech niedowierzania i stężał w złym grymasie. Uderzył krótkim, szybkim ruchem raz i jeszcze raz. Trzeci raz już nie zdążył...<br>... Otworzył oczy. Martinet stał pochylony nad nim. Ocierał