dalej. Chłopiec posuwał się już teraz ostrożniej, wymijając zwietrzałe kamienie grobowców. Wreszcie starzec stanął, rozejrzał się znowu i uspokojony snadź całkowicie, zakukał trzykrotnie. Odpowiedziało mu takie samo trzykrotne kukanie. Kalias z biciem serca przyczołgał się pod sam głaz, za którym zniknął Paralos.<br>Usłyszał jego zniżony głos:<br>- Roma?<br>Uszu chłopca doleciała tak samo przytłumiona odpowiedź:<br>- Zawsze zwycięska.<br>Kalias ostrożnie wychylił się i spojrzał. Plecami oparci o głaz siedzieli dwaj ludzie. Paralos i obcy jakiś człowiek w stroju niewolniczym.<br>- Co mam donieść mojemu panu? - zapytał nieznajomy.<br>- Powiedz, że jego dar wręczyłem żonie zbója. Jeszcze dziś ma go poczęstować cudownym lekiem Asklepiosa... che... che... che