że wapń jest dla komórki groźną trucizną. Oto prawdziwy fenomen i zagadka natury - jak z wroga uczynić potężnego sojusznika. Komórka radzi sobie ustawicznie usuwając wapń na zewnątrz. Nie może go być za dużo, bo zagraża fosforowi, który łączy się z wapniem nad wyraz chętnie. Trwa więc wieczna wojna.<br> Oczywiście, wapń - tak potrzebny wszakże - ma prawo napływać swoimi kanałami i wtedy wszystko jest w porządku. Napłynie go tyle, ile trzeba. Ale, niestety, wdziera się jeszcze do środka komórki kanałami sodowymi. Co prawda na 100 ochotników okopy forsuje tylko jeden, ale i tak mobilizuje komórkę do ataku. Strategia jest zdumiewająco dalekowzroczna. Po pierwsze