rozkazie... kto mógł, do miasta ekskursował, pusto w całym rejonie!... Złóż no, kamracie, ten papier... pójdziemy na szklaneczkę piwa!...<br>Tu niedaleko, przy rogatce...<br>Kazimierza nieco zdziwił tan jego głosu poufały, prawie koleżeński; pierwszy to raz spotykał się z taką łaskawością ze strony podoficera - - Hm, iść by można! - rzekł niepewnie. - Po takim jak dzisiejszy upale...<br>- Ano właśnie! - roześmiał się podchorąży i poklepał go po ramieniu.<br>W chwilę później wyszli z namiotu.<br>Po drodze Jarmuntewacz okazywał się nader rozmownie: zagadywał o tym i owym, juści o bliskich, kompanijnych i pułkowych sprawach... O trudach i niedolach służby, co to - wiadomo - zawsze ich pełno i nigdy