na wszystkie emisje ((...)) ((...)) Stąd wzór Breita-Wignera dla reakcji (x , y): ((...)) gdzie jest długością fali de Broglie'a cząstki padającej, - energią cząstki padającej, 0 - energią rezonansową, ((...)) - cząstkowymi szerokościami poziomów ze względu na wychwyt cząstki x i emisję cząstki y, - całkowitą szerokością poziomu, - współczynnikiem statystycznym zależnym od momentów pędu cząstki padającej, jądra-tarczy i jądra złożonego.<br> Jeżeli weźmiemy pod uwagę reakcję (4.2-10), to: ((...))<br> Prawdopodobieństwo utworzenia jądra złożonego jest proporcjonalne do ; w mianowniku występuje czynnik rezonansowy, osiągający najmniejsze wartości dla ((...)) 0 przekrój czynny osiąga wtedy wartość największą. Czynnik ((...)) przedstawia prawdopodobieństwo danego sposobu rozpadu jądra złożonego.<br><br>&lt;tit&gt;4.6. Ważniejsze reakcje dwuciałowe&lt;/&gt;<br><br> Obecnie przystąpimy