to nieszczęście. Nic gorszego nie mogło jej spotkać.<br> Istotnie. Wtedy nie funkcjonowały jeszcze nawet w zalążku instytucje socjalne, domy opieki czy domy spokojnej starości. Jeszcze się to nie wykluło. Wszystko dopiero się kształtowało. Kto zawracałby sobie głowę losem starej, dworskiej kucharki?<br> Następnej zimy znaleziono ją w śniegu, za stawem, w tataraku skrzypiącym od mrozu. Musiała leżeć ponad tydzień, bo przypominała drewnianą figurkę świątka, które często obalały czyjeś ręce. Leżały podobnie, obok rozstajnych dróg, u stóp kamiennych cokołów, patrząc ślepymi oczami w sine niebo. Jak Gawlikowa.<br><br>Kto jeszcze nie chciał wziąć wtedy ziemi? Oczywiście Gwieździk. Dopiero po usilnych namowach udało się go