stylistyczny <br>polifonii wokalnej nie był dla kompozytorów istotnym źródłem inspiracji. Być <br>może zaważyła obawa o czytelność warstwy tekstowej, tak ważnej dla wymogów liturgii. <br>Określenia polifonia wokalna nie należy jednak, w naszym przypadku, utożsamiać <br>z dominacją linearnej faktury imitacyjnej. Chodzi głównie o zróżnicowanie faktury <br>(szeroko rozumiane, harmonika funkcyjna), wzbogacenie jej o technikę imitacji, <br>struktury motywiczne o rodowodzie polifonii wokalnej. Styl tych mszy jest zróżnicowany <br>i co więcej zindywidualizowany. Z jednej strony są to niektóre cykle Karczyńskiego, <br>z drugiej ­ pojedyncze msze Świerczka i Garbusińskiego, a przede wszystkim sześć <br>mszy z opus 49 Nowowiejskiego.<br><br> Msze Nowowiejskiego wykazują zróżnicowanie obsady, jednak w ramach ówczesnego <br>standardowego