scenie - tworzących czytelny dla widza język znaków. Ukrócał emocjonalność tonu czy gestu, nie zezwalał na wybijanie się indywidualności, motywując to tym, że jeśli pojedynczy aktor skupia na sobie uwagę widzów, cierpi na tym harmonia, efekt całości. Goethe dbał o estetykę dekoracji i o dopasowanie ich (w miarę fiansowych możliwości) do tekstu; zachwycał się tymi, które były utrzymane w najbardziej klasycznym stylu: winny być "lekkie, ozdobne, różnorodne", ale zarazem "wspaniałe, wzniosłe, szlachetne". Nie lubił przesadnej "naturalności" ani w grze, ani w kostiumach; przedkładając względy estetyczne nad prawdę historycznego ubioru twierdził, że ważniejsze jest podkreślenie przez kostium urody aktorki niż dopasowanie stroju do