Początkowo podpisywał się literą W. Od kwietnia tegoż roku pisał do „Pamiętnika Warszawskiego" i tam, w stałej rubryce pt. „Świstek krytyczny", publikował swoje polemiki na różne tematy: teatru, prasy i wszelkich „płodów literackich". W roku 1820 wydał powieść satyryczną Podróż do Ciemnogrodu, w której wystąpił z niesłychanym temperamentem przeciw wszelkim przejawom „zabobonu", jeszcze istniejącego lub powracającego. W „Ciemnogrodzie" należało domyślać się Rzymu i państwa kościelnego, w „Najciemniejszym Panu" – papieża. Ta twierdza promienieje wstecznictwem, jest odporna na wszelkie światło i postęp. W istocie Potocki występował przeciw wielu wrogom: przeciw „jezuitom", przeciw romantykom i mistykom