w posiadanie, aby mu przydał istnienia i tak uchronił niejako przed śmiercią (zapomnieniem). Jest w tym coś z kuszenia czy po prostu z zalotów... Ale też od wieków porównywano artystów z kobietami! I "prawdziwi mężczyźni", rycerze i przedsiębiorcy, często odnosili się do niech niechętnie.<br>Równie dobrze można powiedzieć, że Gombrowicz tęskni do czytelników, do ludzi po prostu... i zarazem czytelnikom umyka. Dowodem tęsknoty jest wyjątkowo silne zainteresowanie odbiorem swego dzieła. Zapewne, interesuje on (prawie) każdego artystę. Ale u Gombrowicza określa też myślenie o sztuce, rozumienie własnej twórczości! Jak mało kto pamięta on o swoich czytelnikach, także - lub może zwłaszcza? - niezgrabnych czy