trzonu (które miewały podkładki w formie ozdobnych rozetek). Kapturek wraz z warkoczem, w efekcie zmian ewolucyjnych, stał się jakby konstrukcyjnym przedłużeniem kabłąka (ponieważ obydwa te elementy mają na ogół tę samą grubość) - po prostu stracił swoją wcześniejszą grubość i wypukłość; warkocz przybrał formę wąskiej i płaskiej listwy tak zespolonej z trzonem, że prawie niewidocznej. Delikatny paluch nie miał charakterystycznego dla XVII w. kształtu, stał się węższy, ale nadal był zdobiony, tyle że skromniej - taką charakterystyczną formą są pionowe, wklęsło-wypukłe zdobienia w stylu klasycystycznym.<br>Obok typowej rękojeści XVIII-wiecznej szabli husarskiej występowały również inne, mniej lub bardziej odbiegające od swej klasycznej