oddalającą się, zatrzyma ruchy mechaniczne, przyłoży nos do pachy. I na tym scena wygasa.<br>Późny wieczór letni. Przez uchylone okno plebanii dolatuje muzyczny refren niedalekiego festynu. KSIĄDZ HELENA nastawia sobie kasetę ze śpiewem gregoriańskim. Uśmiech zadowolenia. Półświadome gesty, ni to aerobic zwolniony, ni to błogosławienie wiernych. Naraz dalekie krzyki. I tupot. W oknie głowa mężczyzny w siwej peruce. Wskakuje, KSIĄDZ HELENA poznała go. Machinalnie zamyka okno. Nieproszony gość siada. KSIĄDZ HELENA wyłączy kasetę. Moment milczenia. Słychać to oddech MĘŻCZYZNY, to okrzyki na pobliskiej ulicy. Teraz pod oknami. Teraz twarze przylepione do szyby. Moment napiętego milczenia. Uff! Odeszli.<br>KSIĄDZ HELENA oparta o