wyrzucający z siebie krystalicznie czystą poezję. Kilka wierszy i tekstów do pieśni masowych, które napisał ugiąwszy się pod presją redakcji, w małym tylko stopniu obciąża jego przeszłość.<br>Pewne sformułowania, np. "bolszewik czerwony jak róża", wywołały wśród władz zakłopotanie. Po prostu nie wiedziano, czy zwrot ten jest pozytywny, czy też to tylko kpina. Władze nie miały do niego zaufania.<br>I słusznie. Tak więc poezja zwyciężyła nad jego dworskością, do której czuł sentyment. Ale kogo miał opiewać? Bieruta? Gomułkę?<br>Wprawdzie jeszcze w 1935 roku tak zakończył swój wiersz pt. Żywot Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego:<br> Wszystko tutaj opisałem nie na czyjąś próżną chwałę, lecz by