powierzchnię gruntu, dzieląc go na równe części - łany (ok. 16 ha), z których po jednym przydzielał osadnikom. Sam otrzymywał do zagospodarowania kilka łanów oraz prawo prowadzenia karczmy i młyna. W powstałej już wsi obejmował funkcję sołtysa, stał więc na czele ławy wiejskiej, czyli samorządu i zarazem sądu wiejskiego. Z tego tytułu przypadały mu kwoty odpowiadające 1/6 czynszów i 1/3 kar sądowych. Osadnicy przez pierwsze lata gospodarowania byli zwolnieni z opłat i świadczeń należnych właścicielowi wsi. Następnie płacili czynsz pieniężny lub składali daniny w naturze, najczęściej - jaja, drób czy owies.<br><br>Z biegiem czasu lokowano na prawie niemieckim nie tylko nowe