strojach są rozpoznawani strzelcy, górale, kosynierzy, Kozacy i Tatarzy. Wojewoda zarzuca "wyloty" przy stroju myśliwskim (tak w tłumaczeniu polskim; po francusku brzmi to niestety bardzo prozaicznie: "il retrousse ses manches", czyli zakasuje rękawy), lokaje występują w "pełnej liberii" a obcy, wrogi "galowy mundur" nosi Jenerał.<br>Kostium narodowy i inne znaczące ubiory miały pełnić w teatrze dwie funkcje: "oznakowania" postaci ("strój polski" wobec "galowego munduru Jenerała"), by od razu w momencie wkroczenia na scenę oczywisty był ich charakter, a także miały rozbudzać emocje widzów widokiem patriotycznych pamiątek. Przed oczami Polaka świetnie by się to rozwinęło, każdy strój ma przecież odrębną emocjonalną wymowę