w której umiłowany opiewa ukochaną (4, 1-7), ona zaś sławi jego piękno (5, 10-16), a potem wysławiają oblubienicę wszyscy towarzyszący (7, 1-6). Wyjaśniałoby to, dlaczego oblubieńcowi nadaje <page nr= 224> się imię Salomona, a oblubienicy imię Szulamitki (Sunamitki). Władca ten bowiem był w pełnym blasku królem izraelskiej przeszłości. Ona zaś uchodziła za najpiękniejszą dziewczynę w Izraelu ( Krl, 3; 2, 7). W księdze znalazły się także różne pieśni opiewające miłość dwojga kochanków, nie mające bezpośredniego związku z uroczystością zaślubin. Według zachowanych w Talmudzie babilońskim świadectw Pieśń nad Pieśniami recytowano jeszcze w II w. n.e. podczas uroczystości weselnych i świeckich spotkań (Sanhedrin