do swej strzelnicy.<br>Bosman Nowicki nie mógł mu towarzyszyć, ale Tomek raczej był z tego<br>zadowolony; zawieszona u pułapu blaszana puszka, pod wpływem silnego<br>kołysania statku, wykonywała samorzutnie najdziwniejsze skoki.<br>Trafienie w tak ruchliwy cel nie było łatwe. Chwilami Tomek z trudem<br>utrzymywał równowagę, lecz to właśnie sprawiało mu największą uciechę.<br>Raz po raz strzelał to pudłując, to znów trafiając. Po dwóch godzinach<br>piasek wysypał się przez przestrzelone w blasze otwory.<br> Zaledwie odezwał się gong wzywający na obiad, Tomek wszedł<br>rozradowany do jadalni i usiadł na swoim miejscu. W czasie pełnego<br>emocji strzelania zapomniał o ogarniającej go przedtem słabości i<br>poczuł