miljona mieszkańców) widać, że pęd do nauki powszechny i gorączkowy. Z uporem żelaznym właściwym swej rasie wyrąbują Litwini ścieżki pańskie własnej nauki i własnej kultury.<br>&lt;au&gt;E. M. Schummer&lt;/&gt; <br>&lt;gap&gt; &lt;/&gt;<br><br>&lt;page nr=775&gt;<br>&lt;div type="story" sex="f"&gt;&lt;au&gt;ZOFJA KOSSAK-SZCZUCKA&lt;/&gt; <br>&lt;tit&gt;KRZYŻOWCY&lt;/&gt;<br>Że zaś swobodnie te ptaki nie mogą żyć bez pienia i gędźby, układają w pochodzie pieśni o Jeruzalem uciśnionej i Grobie św., który trza wyzwolić. Poddaną przez nich nutę podejmują gromko, otaczające ich żaki, wesoły kleryk Bartłomiej z Marsylji i co bliższe szeregi krzyżowców. Pieśń huczy, polata nad polem, raduje serca. Pieśń, potężny lewar Boży, kordjał krzepiący zmęczonych. Przez parę dni ta sama pieśń nie schodzi z ust, aż