wypaczeniu, czołowa postać dramatu pozostaje nadal, zgadnie z intencją autora, dosadnie scharakteryzowanym wytworem okrutnych warunków społecznych, które ją ukształtowały, ale jest nadto żywym człowiekiem i przez to jej las zmusza do myślenia z jeszcze większą siłą. <br>Jakkolwiek słynny twórca Berliner Ensembleu z pryncypialną bezwzględnością tępił w swym dziele wszelkie emocje uczuciowe, - był przecież zbyt wytrawnym znawcą teatru, by mogła go nie zafrapować wielka kreacja Ireny Eichlerówny.<br>Z nieprzebranych zasobów swej wspaniałej sztuki aktorskiej wydobyła tym razem artystka ton rewelacyjnie nowy - ton najczystszej prostoty i naturalności. Wszystko mu zostało podporządkowane: piękny głos, gest, ruch postaci, niezmiernie oszczędna mimika, przemawiająca wyrazem oczu, błyskiem