jakaś centrala;<br>Tam, gdzie bałagan i bezhołowie,<br>Gdzie słodko drzemią dyrektorowie;<br>Gdzie nie ma troski o to, ażeby<br>Zaspokajano ludzkie potrzeby.<br><br>Dość już marazmu! Skróćmy ogony!<br>Niechby z nich każdy został skrócony<br>O pół długości, o ćwierć długości -<br>Ogon, gdy krótki, ludzi nie złości,<br>Nie rozgorycza również nikogo,<br>Nawet swój urok ma taki ogon<br>Dwu-trzymetrowy. Bo wyznam szczerze -<br>W bezogonowe życie nie wierzę.&lt;/&gt;<br><br><br><br>&lt;div type="poem" sex="m"&gt;&lt;tit&gt;O PEWNYM PYZIU, KTÓRY SIĘ NIE WYCHYLAŁ&lt;/&gt;<br>Był sobie pewien Pyzio. Prowadził wydział.<br>Każdy go już o ósmej przy biurku widział.<br>Pochylał przylizany równiutko przedział,<br>O niczym wiedzieć nie chciał - no i nie wiedział.<br>Duszy w pracę