zwykłych zabójstwach, wróżdzie i wergeldzie, jest za to mowa o zbrodniach szczególnego rodzaju i o karze śmierci. Zdobywcy szafowali nią hojnie jako polityczną represją za praktyki pogańskie, za stawianie oporu Kościołowi i chrystianizacji oraz za takie zabójstwa, które traktowano jako zagrożenie dla władzy Franków i dla forsowanej przez nich przebudowy ustroju. Karano więc gardłem zabójstwo chrześcijańskiego duchownego (rozdział 5), zmowę przeciw chrześcijanom (rozdział 10), niewierność wobec króla (rozdział 11), ale także akty agresji przeciwko własnym panom. W rozdziałach 12 i 13 ustanowiono: "Jeżeli ktoś porwie córkę swojego pana, niech umrze śmiercią. Jeżeli ktoś zabije swojego pana lub swoją panią, niech umrze