o śmierci Szewczenki napisał o nim wiersz wyraźnie dytyrambiczny, zabrakło w nim miejsca dla najlżejszej choćby wzmianki o narodowej postawie poety. Dla Niekrasowa był to człowiek rosyjski, walczący z niesprawiedliwym ustrojem, i nic więcej. Po tej samej linii idą dziś także sowieccy gloryfikatorzy.<br>Ważne rocznice, właściwie obchodzone, są okazją do utwierdzenia się we wspólnocie narodowej, ogarniającej nie tylko żywych, ale także pokolenia, które dawno odeszły. O to jednak chodzi, aby przy tak dogodnych okazjach zdobywać się na wybór i z przeszłości brać to, co daje projekcję na przyszłość. I tak pojęty wybór zmusza do radykalnego rozróżnienia między Szewczenką-prorokiem i wielką