pedagoga, wsuwał mi do rąk ster, krzycząc samymi wargami (w otaczającym nas &lt;orig&gt;bezpowietrzu&lt;/&gt; dźwięk zamierał już w krtani): And-ro-me-da! Andromeda? Już wtedy, przed laty, w larwalnym stadium moich przemian, chłonnym każdej legendarnej pożywki; syciła wyobraźnię dramatyczna scena przeniesiona na mapę nieba: akt ukrzyżowanej kobiety i ratujący ją, uzbrojony w miecz młodzieniec. Przypominam sobie, że i Galileusz miał tu coś do powiedzenia, ale bardziej osobliwego, naginając mit do moralizującej przypowiastki. Teraz jednak chodziło z pewnością o co innego.<br>Przy prawym biodrze Andromedy migotał mały obłoczek jedynej dostrzegalnej gołym okiem galaktyki. Obserwowana już przez Ptolemeusza otrzymała dożywotnie miano Wielkiej Mgławicy