i odpowiedzialnych za słowo. Drażni mnie przede wszystkim brak postawy i szczerości. Ci "chłopcy" przeżywają bezpieczny dramat małej rzeczywistości, która mieści się w kuflu piwa.<br>COSMO: Jesienią 1998 roku otrzymałaś Stypendium Kultury Niezależnej i wyjechałaś na rok do Paryża. Mieszkałaś w przytułku, w którym w nędzy zmarł Norwid, a jednocześnie włóczyłaś się po klubach dla gejów. Lubisz wszędzie wtykać swój wścibski, poetycki nos? <br>E.S.: Trzewia, nos i serce to najważniejsze organy poety! Zaprzyjaźniłam się z całym gronem paryskich kelnerów i kwiaciarek, którzy po jakimś czasie pozdrawiali mnie z daleka. Nie obyło się też bez dodatkowych "atrakcji". Mam bowiem szczęście do