niełatwo stwierdzić. <br>&lt;tit1&gt;W Żółkwi go nie ma&lt;/&gt;<br>Jan III Sobieski umierał tak, jak żył: z fantazją. Jego ostatnie przedśmiertne rozkazy dotyczyły obiadu. Gdy dobrze podjadł, zrobiło mu się jakby lepiej: "&lt;q&gt;mówił o wieczerzy, czapkę sypialną zdjął, doktorów łajał, na chłopca się zamierzył&lt;/&gt;". Zmarł jednak w bólach 17 czerwca 1696 r. w Wilanowie; zwłoki przewieziono prawie natychmiast karetą do Warszawy, ogłoszono żałobę, zabroniono cechom strzelać (zbliżało się Boże Ciało) i w nocy "&lt;q&gt;egzenterowano ciało. Puchliny nie było nic. Śledziona była &lt;orig&gt;nadpsowana&lt;/&gt;, wątroba nieco twarda, ale żadnych wrzodów w niej nie było ani skazy. Serce piękne, &lt;foreign lang="lat"&gt;sine macula, pulmones&lt;/&gt; nieco sine nad powinność i