uświadamia, jak bardzo życie to stało zawsze pod znakiem paradoksu, i to już od najwcześniejszych lat. Urodzony w roku 1936 w rodzinie zamożnego przedsiębiorcy budowlanego, dwunastoletni Havel musiał - jako syn wroga klasowego - pogodzić się z rolą odtrącanego wyrzutka społeczeństwa. O studiach wyższych w latach późniejszych nie było mowy: dorywcza praca w charakterze laboranta i dwuletnia służba wojskowa były wszystkim, co komunistyczne państwo miało mu do zaoferowania. Havel jednakże uparcie kształcił się na własną rękę, pisał (jego pierwszy artykuł ukazał się w roku 1955) i dawał się poznać w publicznych wystąpieniach, takich na przykład jak szokująco śmiałe przemówienie na oficjalnym sympozjum młodych pisarzy