wszystkim na problemach ludowego nurtu wojny wyzwoleńczej. We wszystkich wspomnianych dziedzinach obrady dostarczyły wiele nowego materiału faktograficznego, nowych ocen i wniosków poszczególnych historyków i, co jest szczególnie znamienne, również pewnych zespołów naukowych. Wysuwane na I Sesji pięć lat temu postulaty pod adresem ośrodków prowadzących badania naukowe nad okresem wojny wyzwoleńczej w oparciu o istniejący wówczas dorobek, zostały w określonym stopniu spełnione. Świadczy o tym ukazanie się pokaźnej liczby opracowań monograficznych, szeregu tomów zbiorów dokumentów, wreszcie pierwszej rozwiniętej próby wojskowo-politycznego zarysu dziejów wojny wyzwoleńczej. Niektóre zagadnienia sygnalizowane tylko w czasie poprzedniej Sesji w poszczególnych referatach obecnie rozrosły się do samodzielnych kierunków tematycznych, np