i, zarumieniona z gniewu, wykrzykuje, podniecając się własną niegrzecznością:<br> - O co ci właściwie chodzi? Że się spóźniłam?... No więc, spóźniłam się, tak! <br>Trzeba było wcale z obiadem nie czekać, mogę doskonale zjeść zimny, czy to takie <br>ważne? Dla mnie to nie jest ważne, mnie wcale na tym nie zależy. Są wakacje <br>i muszę mieć trochę swobody! Nie jestem dzieckiem!<br> - Uważasz, że masz mało swobody? - dziwi się pani Ubyszowa.<br> - Naturalnie, że mało! - brnie w niesprawiedliwość Pestka &lt;page nr=152&gt;. - Jeżeli <br>o głupie spóźnienie jest od razu cała awantura...<br> Pani Ubyszowa wstaje bez słowa: nie będzie rozmawiała z córką w takim tonie. <br>W progu wydaje polecenie