było pozostawać blisko brzegu morskiego. Tam też najłatwiej o stabilne podłoże, do którego można przytwierdzić rośliną plechę czy ciało osiadłego zwierzęcia bez obawy przerzucenia przez prądy lub fale w niedogodne miejsce. Nic dziwnego, że mimo eksterminacji sinic twory wapienne przetrwały w zmienionej formie do kambru. Coraz więcej było w nich wapniejących plech glonów, coraz większa różnorodność szkieletów zwierzęcych. Gąszcz ich zarośli wychwytywał osad, który wraz ze szkieletami stawał się tworzywem budowli skalnych wyniesionych ponad otaczające obszary dna. Jeśli konstrukcja <br>takich budowli odporna jest na niszczące działanie falowania, nazywamy je rafami.<br>Środowiska rafowe w rejonach tropikalnych cechuje najwyższa różnorodność <br>gatunkowa organizmów, co