rzecz zrobiła nie tak przemyślnie i przewidująco, ale głupio, tak głupio po polsku: niepotrzebnie a wspaniale. Czyż piękno życia nie składa się z patosu rzeczy niepotrzebnych? Niepotrzebnych oczywiście w sensie praktycznych spraw dnia powszedniego. Ach, po co się trudzę? Tak mi się zdaje, że ja mówię do ciebie, a ty wcale nie słuchasz, tylko leniwie rozłożona żujesz kromkę chleba, którą ci na kartki wydzielili Niemcy, i patrząc na końce swoich podartych butów dumasz nad tym, co ci też wydzielą na kolację.<br>Klaus zamknął drzwi, Suzanne odwraca się niespokojnie, ja w tej chwili zwracam głowę ku sąsiadowi i coś szybko mówię bez sensu