Przyszedł kierownik kawiarni i oględnymi słowy prosił ich o zachowanie spokoju. Krostowaci goście wymknęli się i znikli w drugim końcu karciarni. Roman nalewał wódkę, witał się ze znajomymi i zawierał nowe znajomości. Bawiło go poczucie pijackiej nieodpowiedzialności - pod jej osłoną poufale klepał Grelę, Funiowi mówił "ty", na Adama zdawał się wcale nie zwracać uwagi. Natomiast z całą świadomością starał się zaimponować panom z "Regalioru", "Białej Sali" i "Renesansu". Podobali mu się ci kelnerzy. Jackiewicz na przykład miał w sobie coś arystokratycznego, imponował rasową twarzą, głosem i obejściem, podobnie jak Funiu. Mrozowski z "Renesansu" podobny był - przynajmniej Romanowi tak się zdawało - do inżyniera