Niech żyje &lt;name type="person"&gt;Lenin!&lt;/name&gt; Ura!&lt;/tit&gt;<br><br>&lt;intro&gt;&lt;name type="place"&gt;ROSJA&lt;/name&gt;. 80. rocznica rewolucji październikowej <br>&lt;name type="place"&gt;Moskwa&lt;/name&gt;. 1997 rok. Głośniki na samochodach, z których przed chwilą grzmiały marsze oraz pieśni rewolucyjne i sowieckie, grają hymn &lt;name type="place"&gt;Związku Radzieckiego&lt;/name&gt;. Mężczyźni odsłaniają głowy.&lt;/intro&gt;<br>Na podniesiony maszcik wciąga się sztandar &lt;name type="place"&gt;ZSRR&lt;/name&gt;. Padają hasła. Słychać "ura!". Pierwszy zabiera głos... towarzysz Lenin. Nadają jego przemówienie o władzy radzieckiej. Plac krzyczy: "Niech żyje &lt;name type="person"&gt;Lenin&lt;/name&gt;! Ura!". Potem zabierają głos inni mówcy, wśród nich przywódca &lt;name type="org"&gt;Komunistycznej Partii Rosyjskiej Federacji&lt;/name&gt; &lt;name type="person"&gt;Giennadij Ziuganow&lt;/name&gt;. <br>Czerwone transparenty, czerwone sztandary ze złotą gwiazdą oraz sierpem i młotem. Gdzieś