możesz czuć się bezpiecznie wśród ludzi (z grubsza wiesz, czego się spodziewać od innych), a grając wiele postaci naraz stajesz się bogatsza wewnętrznie. Tak jakbyś przeżywała kilka życiorysów jednocześnie. Jesteś pracownikiem, matką, turystką, Polką, dziewicą, autorytetem - wybór jest ogromny. Nawet kiedy wydaje ci się, że nikogo nie grasz, wtedy też wcielasz w życie jakiś scenariusz. Dzięki temu możesz żyć wśród ludzi, a to jest chyba najwspanialsza nagroda. Według P. L. Bergera, człowiek jest sumą masek, które zakłada w teatrze zwanym społeczeństwem, dlatego jedyną sytuacją, w której powinnaś się martwić, jest taka, kiedy grasz w kółko tylko jedną rolę i ona dominuje