kości fioletowych kwiatów wistarii. Terey łapie się na tym, że zachęca w myśli kota, by skoczył, schwytał w pyszczek ćmę, która wlecze gruby odwłok, aż zginają się płatki.<br>- Już, sab. Niech pan mówi - skłonił się portier. Zanim podał słuchawkę, otarł ją o rękaw - tam jest doktor naczelny.<br>Przedstawiają się. Teraz wiadomo. Nie ma co liczyć, by dziś Margit zobaczył, może nawet w ogóle się nie spotkają. Pojechała na statystyczne badania z całą ekipą. Dokąd? Nie może powiedzieć, wszystko zależy od ilości ustalonych wypadków, pojechali w busz, będą krążyć po wioskach, sto mil i dalej. Anglik, bo mierzy w milach. Zaprasza do