wiecznie przesłoniętych oknach sypialnego pokoju szczęknęły<br>okiennice targnięte "wiatrem zwątpienia", który wydymając żagiel<br>zielonej firanki unosił wielkiego samotnika<br>na ciemne rozlewiska nie obrzeżone nieznanym nawet<br>lądem. Przeraźliwa samotność! Raz Boga niet tak<br>kakojże ja i generał - obruszył się nie bez racji jeden<br>z bohaterów Dostojewskiego.<br><br> Z zagadnieniami osłabionego poczucia rzeczywistości<br>wiąże się drugi naczelny problem szkicu: problem władzy.<br> Więc jeszcze kilka słów: Kant zorganizował życie swoje<br>tak, aby w najmniejszym stopniu nie stykać się z<br>rzeczywistością, aby móc kierować tempem swego życia, jak<br>Galileusz, który wyznaczył szybkość kuli stoczonej po równi<br>pochyłej. Starał się unikać wszelkich kolizji z rzeczywistością,<br>aby nie