poziomie mojej twarzy wysunął się lekko ze ściany, powoli i bez szmeru, po czym otworzył się na kształt drzwiczek. W głębi za nim znajdowały się prawdziwe, stalowe drzwiczki, widoczne tylko w połowie, a na nich tarcza z numerami. Przekręcił zero. Kamień poniżej drgnął, wysunął się i też otworzył. Przede mną widniała szafa w głębokiej wnęce o wymiarach około metra dwudziestu na sześćdziesiąt centymetrów.<br>- To jest moje sanktuarium - wyjaśnił uprzejmie. - Otwiera je liczba dwadzieścia osiem sto dwadzieścia jeden. Zapamiętasz?<br>Wykręcił na tarczy 28121 i szafka stanęła otworem. Wewnątrz leżało dużo papieru, w tym także paczki banknotów.<br>- Podobno życzyłaś sobie dostać trzydzieści tysięcy