i &lt;HI rend="italic"&gt;N&lt;/HI&gt; na siatce obrazu, naniesione są dwie krótkie kreski, stanowiące dalmierz, zwany dalmierzem kreskowym (rys. 2.16). Promienie przechodzące w punktach &lt;HI rend="italic"&gt;M&lt;/HI&gt; i &lt;HI rend="italic"&gt;N&lt;/HI&gt;, po załamaniu się w soczewce wewnętrznej, przecinają się w jej ognisku &lt;gap&gt; i dalej załamują się powtórnie w obiektywie. Poza instrumentem biegną one pod kątem &lt;gap&gt;, którego wierzchołek leży w punkcie analaktycznym &lt;HI rend="italic"&gt;S&lt;/HI&gt;. Zakładając, że punkt &lt;HI rend="italic"&gt;S&lt;/HI&gt; pokrywa się z punktem &lt;HI rend="italic"&gt;O&lt;/HI&gt;, leżącym na osi obrotu instrumentu, co praktycznie w tym typie lunety ma miejsce. Mierzoną odległość &lt;HI rend="italic"&gt;D&lt;/HI&gt; obliczymy z trójkąta &lt;gap&gt;.<br><br>Ponieważ kąt &lt;gap&gt; jest wielkością stałą, więc wyrażenie &lt;gap&gt; oznaczamy literą &lt;HI rend="italic"&gt;k&lt;/HI&gt; i nazywamy &lt;HI rend="italic"&gt;stałą mnożenia dalmierza&lt;/HI&gt; kreskowego. Zatem