koniu i przytrzymując <br>sobie oburącz binokle na nosie. Nie byłoby w tym zresztą <br>nic szczególnego, gdyby nie to, że pan Kleks równie łatwo <br>wjeżdża po poręczy na górę. W tym celu nabiera <br>pełne usta powietrza, wydyma policzki i staje się lekki <br>jak piórko. W ten sposób pan Kleks nie tylko wjeżdża <br>po poręczy, ale może również unosić się swobodnie <br>w górę, gdzie i kiedy zechce, a zwłaszcza wtedy, <br>gdy udaje się na połów motyli. Motyle stanowią nieodzowną <br>część pożywienia pana Kleksa, a na drugie śniadanie <br>nie jada nic innego.<br><br>- Zapamiętajcie sobie, moi chłopcy - oświadczył <br>nam kiedyś pan Kleks - że smak jedzenia