te apodyktyczne oceny identyfikujące anarchistów np. z "przestraszonym drobnomieszczaninem" lub "prymitywnym chłopem", bądź upatrujące w nich psychopatów, element kryminogenny, fanatyków wolności czy, w najlepszym razie, utopijnych marzycieli o cechach średniowiecznych chiliastów nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością, to jednak ukryta w nich sugestia istnienia <foreign lang="lat">differentia specifica</> uczestników ruchu zasługuje na wnikliwe rozpatrzenie. Jako ruch skrajny i radykalny, zakładający totalną negację rzeczywistości anarchizm mógł być przecież atrakcyjny dla dość ograniczonego kręgu osób. Tej zdroworozsądkowej opinii sugerującej homogeniczność przeciwstawia się jednak nasza wiedza o dużym zróżnicowaniu ruchu pod względem społecznym. Czynników wyróżniających szukać zatem należy gdzie indziej. Pogląd jakoby każdej ideologii odpowiadała charakterystyczna