BIAŁA SPIKERKA Nie... Na stopy się patrzę... pocięte<br>ścierniskiem, zajdzione popiołem...<br>SZARA SPIKERKA podchodzi i patrzy Dwudziestu lat nie<br>miał... Ale... zobacz jego ręce... ogromne.<br>BIAŁA SPIKERKA ze smutnym uśmiechem, wyciągnie<br>ręce przed siebie On mógłby nas nieść na dłoni... jak<br>okręt na dziobie niosący posągi...<br>SZARA SPIKERKA westchnie i wróci do swoich trupów.<br>Po chwili Chodź no tu. (BIAŁA SPIKERKA podchodzi)<br>Popatrz! Kasztelan, nie chłop!<br>BIAŁA SPIKERKA przerażona Ale oczy!<br>SZARA SPIKERKA One tu były przed nami.<br>BIAŁA SPIKERKA Kto?<br>SZARA SPIKERKA Kruki.<br>Cisza. Wstaje muzyka rzęsista i czuła, przetykana motywami kolęd i śpiewek dziecinnych.<br>BIAŁA SPIKERKA półgłosem Idzie.<br>Zajmują