Typ tekstu: Prasa
Tytuł: Wszechświat
Nr: 7-8
Miejsce wydania: Kraków
Rok: 1958
się ulatnia, gdyż siły grawitacji są już niezdolne do utrzymania cząsteczek gazów. Gruba warstwa chmur, charakterystyczna linia terminatora, i wreszcie świecąca otoczka wokół Wenus, obserwowana przy przejściu jej przed tarczą Słońca, wskazują na obecność dość gęstej atmosfery. Przyśpieszenie w polu grawitacyjnym Wenus ma wartość 8,74 m/s-2 i wskutek tego prędkość ucieczki wynosi tylko 10,2 km/sek. Powoduje to, że atmosfera jej jest rozleglejsza niż ziemska, zaś przypuszczalne ciśnienie atmosferyczne wynosi ok. 0,84 atm. H. Strughold opracował schemat ewolucji atmosfer planetarnych wyróżniając 5 zasadniczych typów: wodorowa, wodorowo-tlenowa, tlenowa, atmosfera dwutlenku węgla i pary wodnej oraz atmosfera
się ulatnia, gdyż siły grawitacji są już niezdolne do utrzymania cząsteczek gazów. Gruba warstwa chmur, charakterystyczna linia terminatora, i wreszcie świecąca otoczka wokół Wenus, obserwowana przy przejściu jej przed tarczą Słońca, wskazują na <page nr=187> obecność dość gęstej atmosfery. Przyśpieszenie w polu grawitacyjnym Wenus ma wartość 8,74 m/s-2 i wskutek tego prędkość ucieczki wynosi tylko 10,2 km/sek. Powoduje to, że atmosfera jej jest rozleglejsza niż ziemska, zaś przypuszczalne ciśnienie atmosferyczne wynosi ok. 0,84 atm. H. Strughold opracował schemat ewolucji atmosfer planetarnych wyróżniając 5 zasadniczych typów: wodorowa, wodorowo-tlenowa, tlenowa, atmosfera dwutlenku węgla i pary wodnej oraz atmosfera
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego