literatury, jest jego konstrukcja, problem układu i porządku referowania materiału. Można napisać podręcznik w prostej kolejności chronologicznej, biorąc za podstawę daty życia pisarzy i daty edycji ich dzieł. Można pisać dzieje literatury jako dzieje gatunków, jako dzieje życia literackiego, jako dzieje prądów artystycznych i koniunktur. Sądzimy, że mogłyby powstać i współistnieć obok siebie podręczniki o tak różnych programach. Wszakże podręcznik, pierwszy od wielu lat tak obszerny, musi być w tym względzie rezultatem rozsądnego kompromisu.<br>Tom niniejszy respektuje przede wszystkim układ chronologiczny, który by był najbardziej zbliżony do poszukiwanego kształtu procesu historycznoliterackiego. Stąd kompozycja rozdziałów i podrozdziałów poświęconych kolejno dominującemu problemowi okresu