konstrukcji powinna być współpraca fachowi inżynierów, lekarzy, psychologów i przyszłych użytkowników, a więc samych niewidomych. Zawsze też będzie istniało ryzyko, że mimy wszystko końcowy efekt nie będzie udany. Tak było z opracowaniem elektrycznej brajlowskiej maszyny do pisania, zleconym fabryce w Radomiu. Tyle tylko, że umowa z Radomiem nie ma nic wspólnego z pomysłem dr Zawistowskiego. Nie występuje nawet zbieżność w czasie, o czym mogą przekonać dokumenty znajdujące się w Zarządzie Głównym Polskiego Związku Niewidomych. <br>Wróćmy jeszcze na chwilę do doktoratu Wojciecha Zawistowskiego i jego wynalazku. Nie jest prawdą, jak pisze redaktor Ziomecki, że to pierwszy tak wysoki stopień naukowy niewidomego, osiągnięty